Сценарий занятия "Тэатральныя гульні і практыкаванні"

1.Арг. момант

- Наш тэатр “Чараўнік”

Да адпачынку не прывык

Кожны дзень мы робім цуд.

Нас чакаюць там і тут.

Мы вам пакажам казку,

Глядзіце калі ласка!

-Наш тэатр падрыхтаваў новую казку  “Каза-манюка”. Але дзверы тэатра зачынены. Хто ж прынясе нам ключ?

(музыка “Дзед Барадзед”, з’яўляецца ДБ)

ДБ: Прывітанне! Вы мяне пазналі? Я ДБ. Я павінен быў прынесці ключ ад тэатра, але згубіў яго па дарозе. Прабачце мяне.

- Што ж нам рабіць? Без ключа мы не зможам трапіць у тэатр і паглядзець казку. Пойдзем шукаць ключ. Паглядзіце, вось сцежачка, па якой ішоў ДБ.  Хто там хаваецца за елачкай?

1. ПЕВЕНЬ

Будзільнік наш сядзіць на плоце

Яго мы нават не заводзім. (певень)

-Певень знайшоў частачку ключа, але не верне нам яго, пакуль мы не выканаем заданні. Певень вельмі любіць спяваць і таму ён прапануе нам падрыхтаваць наш артыкуляцыйны апарат.

А)язычок-кола, гадзіннік, цудоўная сетка;

Б)задуй свечку;

В) здуй пылінкі;

Г)гукі і, э, а, о, у, ы  - з п, б, м

Д)песня “Не стамлюся я спяваць”

2. ЗАЙКА

Дрыжыць пад кустом з кароткім хвастом.

І калі бяжыць і тады дрыжыць. (зайка)

-Зайка спрытны, таму ён прапануе нам выканаць такія рухі:

А)ісці як веліканы

Б) ісці як гномы

В) скочыць як зайкі

Г) ісці як ліса

3. ВОЎК

І не сляпы, і не глухі наняўся шэры ў пастухі.

Так пасвіў статак, што ад статку не засталося і астатку.

Сачыць за ім не хопіць вок,бо звалачэ, што хочаш …(воўк)

-А якое цікавае заданне падрыхтаваў воўк! Ён хоча, каб нашы рукі пераўтвараліся ў розныя прадметы.

Переўтвараецца рука

То ў кацяня, то ў шчаня,

Каб рука артысткай стала,

Трэба вельмі-вельмі мала.

Спецыяльныя пальчаткі,

Талент, розум, усё ў парадку!

А)рукі-крылы

Б)рукі-птушкі

В)пальчыкі прывітаюцца

Г) малюем карціну

4. МЯДЗВЕДЗЬ

Ён прысмакаў з’еў нямала

А калі харчоў не стала,

Лапу смокчучы, заснуў,

Ледзве не праспаў вясну. (мядзведзь)

Заняткі з лялькамі:

А) Лялька ідзе

Б) лялька прывітаецца

В) лялька ўмываецца

Г) лялька пляскае ў далоні.

5. КАЗА

Не карова, а з рагамі:

«Хто ж я?» - здагадайцеся самі.

Таксама траўку я жую,

Таксама малако даю,

Раніцою прачынаюся,

На лужок я адпраўляюся. (каза)

-Каза просіць, каб мы спелі пра яе песеньку.  (песня “Стара бабуленька”)

-Вось і ключык.

Дзверы адчыняюцца,

Казка пачынаецца.

Казка “Каза-манюка”

-Прыходзьце калі ласка ў наш тэатр лялек. Мы вельмі рады гасцям!

Гучыць музыка”Дзед-Барадзед”. У залу ўваходзіць Дзед-Барадзед. Становіцца перад шырмай.

Дз-Б.: Добры дзень, таму, хто ў гэтым даму.

           Масці кладачку, заві ў хатачку.

           Я да вас прыйшоў, новую казку прынёс.

          Людзі добрыя, вітаем,

Я ў вас вось што пытаю.

Вы скажыце госці мне,

Ці вам добра тут, ці не ?

Адказы гледачоў.

        Ці вы будзеце ціха сядзець,

Казачку глядзець.

Ці вы будзеце рагатаць,

У ладкі пляскаць,

Артыстаў вітаць?

Ну, тады, чаго чакаеце?

Чаму артыстаў не вітаеце?

          Трэба тут дапамагчы.

Кожны хай са шчырай ласкаю

У ладкі весела папляскае.

Гледачы пляскаюць у ладкі.

          Малайцы! Музыка грай!

Прадстаўленне адкрывай!

Гучыць беларуская народная мелодыя. Пачынаецца казка “Каза-манюка”.

Дз-Б: Жыў-быў дзед ды баба з дачкою

Дзед: Дзед Панас зваць мяне.

Баба: А я яго жонка бабка Марыля.

А дзе ж наша дачка, Ганначка?

З’яўляецца дачка.

Дзед: Ганначка, а ці пасвіла ты нашу Казу?

Дачка: Я цэлы дзень яе пасвіла па бары, па дубраўцы, на траўцы-мураўцы.

Дзед: Хадзі сюды козачка, хадзі сюды белая.

Дзе ты была? Што ела? Што піла?

Каза: Нідзе не была. Нічога не ела, нічсога не піла.

Толькі, як бегла праз масток, ухапіла кляновы лісток…

А як бегла ля крынічкі ўхапіла кропельку вадзічкі…

Дзед: Ах ты бедная, козачка.

Хадзі сюды, Гануська, я табе пакажу,

Як дагядаць жывёліну.

Дачка плача.

Дачка: Я добра пасвіла.

Дзед: Кепская ты памочніца.

Гэй, бабка, заўтра ты пойдзеш пасвіць казу.

Выганяе казу  ў поле.

Баба: Хадзі, хадзі козачка па бары, па дубраўцы,

Пасвісь на зялёнай траўцы, на шоўкавай мураўцы.

Прыходзяць да дому.

Дзед: Хадзі сюды козачка, хадзі сюды белая.

Дзе ты была? Што ела? Што піла?

Каза: Нідзе не была. Нічога не ела, нічсога не піла.

Толькі, як бегла праз масток, ухапіла кляновы лісток…

А як бегла ля крынічкі ўхапіла кропельку вадзічкі…

Дзед: Эх баба, баба, кепска ты маю казу даглядала.

Баба: Што ты, дзед, я яе пасвіла цэлы дзень.

Ні хвіліначкі не адпачнула. Каза маніць.

Дзед: Што рабіць? А пераапрануся я ў тваё адзенне і пайду яе сам пасвіць, вось тады і паглажу, хто з вас маніць

Выганяе казу ў поле.

Дзед: Хадзі, хадзі козачка па бары, па дубраўцы,

Пасвісь на зялёнай траўцы, на шоўкавай мураўцы.

Дзед вярнуўся да дому. Пераапрануўся ў сваё адзенне, сеў і чакае.

Дзед: Хадзі сюды козачка, хадзі сюды белая.

Дзе ты была? Што ела? Што піла?

Каза: Нідзе не была. Нічога не ела, нічсога не піла.

Толькі, як бегла праз масток, ухапіла кляновы лісток…

А як бегла ля крынічкі ўхапіла кропельку вадзічкі…

Дзед: Ах ты, каза манюка, дрэнная ты жывёла.

Вось прывяжу я цябе да плоту ды пайду касу вастрыці.

Казу манюку рэзаці.

Каза: Ой, ратуйце, трэба мне ўцякаць, бо не жыць мне больш.

Уцякае.

Вядучы: Пабегла Каза ў лес, знайшла ў лесе зайчыкаву хатку, залезла ў яе і жыве там, а зайчыка і на парог не пускае.

Сеў зайчык пад елачкай і плача. Ідзе воўк.

Воўк: Чаго ты зайчык плачаш? Чаго зажурыўся?

Заяц: Як жа мне не плакаць, як не журыцца?

Была ў мяне хатка новая, яловая.

Прыйшоў нейкі звер рагаты ды барадаты,

выгнаў мяне ды на парог не пускае.

Воўк: Ну добра, не плач, я таго звера выганю.

Гэй, звер рагаты – барадаты, збірай манаткі, ідзі прэч з зайкавай хаткі.

Каза: Закалю цябе рагамі, затапчу цябе нагамі, яшчэ і барадою замяту.

Воўк: Не лепш, зайчык я пайду. Уцёк.

Сядзіць зайчык пад елачкай і плача. З’яўляецца мядзведзь.

Мядзведзь: Чаго ты зайчык плачаш? Чаго зажурыўся?

Заяц: Як жа мне не плакаць, як не журыцца?

Была ў мяне хатка новая, яловая.

Прыйшоў нейкі звер рагаты ды барадаты,

выгнаў мяне ды на парог не пускае.

Мядзведзь: Ну добра, не плач, я таго звера выганю.

Гэй, звер рагаты – барадаты, збірай манаткі, ідзі прэч з зайкавай хаткі.

Каза: Закалю цябе рагамі, затапчу цябе нагамі, яшчэ і барадою замяту.

Мядзведзь: Не лепш, зайчык я пайду. Уцёк.

Ідзе певень. Зайка сядзіць і плача.

Певень: Чаго ты зайчык плачаш? Чаго зажурыўся?

Заяц: Як жа мне не плакаць, як не журыцца?

Была ў мяне хатка новая, яловая.

Прыйшоў нейкі звер рагаты ды барадаты,

выгнаў мяне ды на парог не пускае.

Певень: Э! Такую бяду я адной лапай развяду.

Ідзе да доміка.

Певень: Кукарэку! Кукарэку!

Заб’ю казу недарэку!

Каза: Закалю цябе рагамі, затапчу цябе нагамі, яшчэ і барадою замяту.

Певень: Гэй, каза! Збірай манаткі ўцякай прэч з хаткі.

Бо вунь дзед ідзе ён касу нясе.

Вядучы: Як пачула каза пра дзеда з касою, напужалася і кулем выскачыла з хаткі. А зайчык з пеўнікам сталі жыць-пажываць, ды дабра нажываць.

Зайчык і пеўнік танцуюць.

Усе спяваюць

Вельмі добра, вельмі добра

Kaлі ўсе вакол сябры!

У небе - птушкі; у моры - рыбкі,

А ў лесе - усе звяры.

Прыпеў:Прыйдуць усе на дапамогу.

Калі здарыца бяда!

Ты пакліч i адгукнуцца

I бяда ўжо, не бяда.

У небе сонейка смяецца

Хоча з намі сябраваць.

Працягнула свае пpoмні

Запрашае танцаваць.

Дзед: Звычаі народа нашага – багацце.

Скарбніца,  што засталася на шчасце.

Баба: I скарб гэты трэба нам усім захаваць,

Каб потым нашчадкам сваім перадаць.

Дзед-Б: Будзьце здаровы, як крынічная вада!

             Будзьце багаты, як наша зямля!

Усе разам, Да пабачэння! Да новых сустрэч!

Гучыць музыка. Усе выходзяць з залы.

-Ці спадабаўся вам наш занятак?

-У кожнага на парце ёсць кружочак, намалюйце на ім свае эмоцыі ад занятка.